Η πρώτη μας γνωριμία!!!!

 

Ακόμα και τώρα που έχω ανεβάσει αυτό το post δεν είμαι σίγουρη αν θα ήταν το καταλληλότερο άρθρο για την αρχή αυτού εδώ του Blog.

Πως θα ξέρω όμως αν δεν το δοκιμάσω. Αυτό σκέφτηκα και πήρα την απόφαση να επεκτείνω τις δραστηριότητες μου στο διαδίκτυο. Αυτή τη φορά όμως με παρέα.

Ας τα πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή για να γνωριστούμε λίγο καλύτερα.

Είμαι η Δήμητρα, νηπιαγωγός, φιλόδοξη  και γεμάτη ιδέες για έναν καλύτερο κόσμο. Έτσι με θυμάμαι από μικρή. Από τις πρώτες τάξεις του δημοτικού , που από τότε κιόλας είχα καταλάβει τι ήθελα να κάνω ή μάλλον ,θα έλεγα καλύτερα είχα καταλάβει με τι μου άρεσε να ασχολούμαι.

Όλοι έχουμε να θυμόμαστε πράγματα από την παιδική μας ηλικία που μας έδωσαν το έναυσμα να ξεκινήσουμε κάτι. Για εμένα λοιπόν το έναυσμα δόθηκε στο δημοτικό, κατά τη διάρκεια ενός διαγωνισμού ζωγραφικής που γινόταν στο σχολείο μου. Αν θυμάμαι καλά(γιατί έχουν περάσει και αρκετά χρόνια από τότε, περίπου 27 θα τολμούσα να πω, τώρα που το σκέφτομαι είναι πάρα πολλά χαχα..) μας είχε ζητηθεί να κάνουμε μια ζωγραφιά και από όλες τις ζωγραφιές του σχολείου θα υπήρχαν βραβεία για τις τρεις πρώτες. Βρέθηκα στην τρίτη θέση και ακόμα θυμάμαι τη χαρά μου και την περηφάνια που αισθάνθηκα. Είχα ζωγραφίσει μια οικογένεια σαλιγκαριών πάνω σε μια γέφυρα και δύο ήλιους από πάνω. Μέχρι εκεί φτάνει η μνήμη μου χαχα…

Γιατί σας τα λέω όμως όλα αυτά . Ήταν η αρχή για να πιστέψω ότι κάτι κάνω καλά και να προσπαθήσω μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια να το εξελίξω. Τότε ήταν οι δάσκαλοι του σχολείου και κάποιος ειδικός από μια σχολή ζωγραφικής που με έκαναν να πιστέψω ότι έχω κάποιο ταλέντο. Και αυτό θέλω να το τονίσω γιατί είναι πολύ σημαντικό να έχουμε δίπλα μας άτομα που θα μας κάνουν να πιστέψουμε στις δυνατότητες μας και θα μας ενθαρρύνουν να ακολουθήσουμε τα όνειρα μας. Μη διστάσετε λοιπόν να γίνεται αυτός ο άνθρωπος που μπορεί να ενθαρρύνει κάποιον να ακολουθήσει τα όνειρα του.

Στην πορεία της ζωής μου ( και είμαι πολύ τυχερή γι αυτό ) βρέθηκαν κι άλλα άτομα δίπλα μου, είτε φίλοι, είτε σχέσεις είτε ακόμα και απλοί γνωστοί που όπως λέω αρκετά συχνά και το πιστεύω, βρέθηκαν στη ζωή μου για κάποιο λόγο. Με βοήθησαν να εξελιχθώ , με ώθησαν να κάνω κάποια πράγματα , που ενώ τα είχα σκεφτεί δίσταζα να τα πραγματοποιήσω, όπως είναι το κανάλι μου στο YouTube το οποίο κλείνει σε λίγους μήνες τα τέσσερα χρόνια. Δεν ξέρω αν θα το είχα ξεκινήσει αν δεν λάμβανα ένα μήνυμα από μια συμφοιτήτρια μου από το πανεπιστήμιο . Ίσως να ήταν η κατάλληλη στιγμή , βλέποντας μία φωτογραφία από μια κατασκευή που είχα ανεβάσει στη σελίδα μου στο Facebook , βρήκε την ευκαιρία να μου στείλει και να μου πει << Θα μπορούσες να φτιάξεις το δικό σου κανάλι στο YouTube >> και αυτό ήταν, δε χρειάστηκε δεύτερη σκέψη . Ήταν ο ένας άνθρωπος που είχα ανάγκη να πιστέψει σε εμένα και να μου δώσει τη δύναμη και την ορμή που χρειαζόμουν να το κάνω πράξη και την ευχαριστώ πάρα πολύ( Ειρήνη❤ ) . Η ίδια με είχε προτρέψει και για το Blog  πριν αρκετά χρόνια αλλά ίσως τώρα να ήταν η καταλληλότερη στιγμή να γίνει.

Στα 35 μου πλέον , αυτό που έχω να πω είναι ότι ίσως όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν βρισκόμουν σε μια συνεχή εκπαίδευση και έτσι πρέπει να τη βλέπουμε τη ζωή , μια συνεχής ευκαιρία μάθησης και γνώσης. Εκπαιδευόμαστε σαν άνθρωποι , πλάθουμε το χαρακτήρα μας εξασκούμαστε σε διάφορες δεξιότητες και την κατάλληλη στιγμή αυτές τις δεξιότητες θέλουμε να τις μοιραστούμε και με τους άλλους. Αυτή ήταν η ανάγκη μου όλα αυτά τα χρόνια , όταν μαθαίνω κάτι να το μοιράζομαι με άλλους.

Μην περιμένετε λοιπόν από εμένα να σας μιλήσω ως αυθεντία , όλα όσα έχω την ανάγκη να επικοινωνήσω μαζί σας είναι από τις εμπειρίες μου και από τις δοκιμές που έχω κάνει όλα αυτά τα χρόνια, τίποτε περισσότερο.❤